Wiisheite vom Schtammtisch
Isch vo eu öpper am Sunntig am Matsch gsii?
Mugi:
Ja. Aber ich wär glaub gschiider e chli in Wald. Dreïviërtelschtund käs Goal und z allerletscht s einzige no uf de falsche Siite.
Xavi:
Jää, und zu dem Chaos nach em Abpfiff säisch nüüt?
Harri:
Da chönnt aber iich öppis säge. Ich bi nämli au gsii, aber vilicht nüme so glii wieder. Me isch ja mit dene vilne Luusbuëbe nüme sicher. Verlüürer debii isch nume de Fuëssball.
Xavi:
Me säit ene doch aber Fans; fanatischi Liëbhaber von ere Sach. Sie heïgid sogar e Kultur. Pyros, Rauchpetarde und Schäde am Bahnhof und im Äxtrazug ghörid au dezuë. De Kulturbegriff hät sich offebar gwandlet.
Mugi:
Miir sind scho immer Lüüt suschpäkt gsii, wo gern wetted bin ere geile Sach mitmache, aber halt e kä entschprächendi Talänt oder Lernwille händ. Dänn suëched s Gliichgsinnti, wo me cha zun ere Gruppe ghöre, wo me sich uniformiërt und öppis betriibt, wo kä Müeh macht, wo me nüüt muës lehre, aber wo me demiit cha i de Öffentlichkeit uufträte. Freïheitstriichler, Guggemusige, Autoposer, Fanclübler, undsowiiter.
Harri:
Hoffetli isch das uf de Schützi s letschtmal passiërt, sodass me wieder mit Freud und mit Chind und Chegel chan a d Mätsch gah. Usser de Fuëssballer wett me deet niëmer gseh, wo meint er mües sich produziëre. Überhaupt isch Schport öppis, wo me vor allem sött sälber betriibe und nöd nu zuëluëge, wi anderi schwitzed.
Röösli, no dreï Schtange!
